مزرعه كاديلاك

ساختن سازه هاي عجيب با اتومبيل هاي واقعي، هنر جديدي است كه اين روزها طرفدار زيادي پيدا كرده است
 

سازه اي عجيب، ساخته شده از چند اتومبيل معمولي، بزرگراهي كه به جاي امتداد در خط مستقيم به سمت آسمان مي رود و اتومبيل هايي كه پشت سر هم در يك رديف منظم داخل زمين كاشته شده اند؛ درباره يك فيلم علمي-تخيلي حرف نمي زنيم؛ همه اين تصاوير واقعي هستند؛ هنرمندان خلاق اين سازه ها به جاي ساخت مجسمه ها و تنديس هاي تكراري از وسايل معمولي، به ساخت سازه هايي عجيب و غريب از اتومبيل هاي واقعي روي آورده اند؛ سازه هاي شگفت انگيزي كه بازديدكننده هاي زيادي را به شهرهايي كه در آنها نصب شده اند، مي كشاند.

دوك اتومبيل
 

دوك اتومبيل سازه عجيب و غريبي است كه توسط داستين شولر و با استفاده از چند اتومبيل كه داخل يك ميله قرار داده شده اند، ساخته شده. اين سازه از يك ميله 15 متري تشكيل شده كه هشت اتومبيل واقعي پشت سر هم داخل آن فرو رفته اند. از سال 1989 تا دوم مي 2008 اين دوك عجيب در پاركينگ مركز خريد سرماك در بروين، شهري در نزديكي شيكاگو، قرار داشت، طوري كه از خيابان هاي اطراف هم به خوبي ديده مي شد. در واقع «ديويد برمنت» مدير مركز خريد سرماك، ايده اصلي و هزينه ساخت آن را به شولر داد. او حتي اتومبيل بي ام دبليو خودش را هم براي قرار دادن روي ميله اين دوك به شولر اهدا كرد. اتومبيل او دومين خودرو از بالا و نزديك نوك دوك است. ميله مياني اين سازه غول پيكر براي استحكام بيشتر نه متر هم در زمين فرو رفته است. هزينه كاشتن اين ميله در زمين به تنهايي حدود 75 هزار دلار بود.
اتومبيل هاي قرار داده شده روي دوك از بالا به ترتيب شامل فولكس، بي ام دبليو، فورد اسكورت، مركوري كاپري، فورد ماستانگ، پونتياك، فورد ال تي دي و مركوري ماركوئيز هستند. داستين شولر براي ساختن اين سازه عجيب، اين اتومبيل ها را درست از وسط سوراخ كرده و به وسيله جرثقيل درون ميله اي كه بيشتر به يك نيزه شباهت داشت قرار داد. در تمام مدتي كه اتومبيل ها روي ميله سوار مي شدند، جرثقيل ديگري ميله را نگه داشته بود تا از افتادن احتمالي آن جلوگيري كند.
نكته جالب اينجاست كه دوك اتومبيل ها، طرفدار زيادي بين مردم شهر بروين نداشت و تعداد زيادي از مردم و مسؤولان شهر مخالف حضور آن بودند و عقيده داشتند كه اين سازه نه تنها يك هنر نيست بلكه چهره زشتي به شهر داده است. تا اينكه طي يك رأي گيري در سال 1990 قرار شد دوك اتومبيل خراب شود. اين تصميم با دخالت شهردار بروين كه آن را به عنوان يكي از نمادهاي شهرشان مي دانست بي نتيجه ماند. البته دخالت برمنت هم در اين ميان بي تأثير نبود؛ او مدعي شد كه سازه باعث رشد 30 درصدي مشتريان مركز خريدش شده است و به اين ترتيب دوك اتومبيل ها همچنان سرجاي خودش باقي ماند. تا اينكه در سال 2007 مسؤولان شهر به برمنت اخطار دادند كه مركز خريد سرماك بايد تخريب شود و فروشگاه زنجيره اي ديگري به جاي آن ساخته شود. در نقشه معماري جديد فروشگاه، سازه در جاي مناسبي قرار نگرفته بود و اين طور به نظر مي رسيد كه ورودي ساختمان را مسدود كرده است. به خاطر همين مسؤولان فروشگاه تصميم گرفتند دوك اتومبيل را جا به جا كنند اما هزينه اين جا به جايي حدود 350 هزار دلار تخمين زده شد؛ با اين حال دوك اتومبيل در تاريخ 27 جولاي 2007 تا مسافت 22 كيلومتري جابه جا شد. در اين حركت حدود 2000 موتورسوار آن را از هر طرف همراهي مي كردند تا از اين اثر هنري محافظت كنند. در اول آگوست همان سال يكي از شبكه هاي راديويي مصاحبه اي با شهردار بروين داشت كه مهم ترين قسمت اين صحبت ها در مورد دوك اتومبيل ها بود. شهردار گفت كه قرار است اين سازه تا ماه سپتامبر در يك جاي مناسب دوباره نصب شود اما دوك اتومبيل ها نه تنها در هيچ جاي ديگري نصب نشد، بلكه در يك مزايده قرار داده شد و تا سال 2008 شخصي به اسم رابين ديمالشن آن را خريداري كرد و تصميم گرفت اتومبيل هايش را از هم جدا كند. او به وسيله يك جرثقيل دو اتومبيل ابتدايي را كه از همه زيباتر و جديدتر بودند از نوك ميله خارج كرد و طول ميله را هم كوتاه تر كرد. البته ديمالشن در جواب مخالفانش گفت كه اگر قرار باشد اين سازه دوباره در جايي استفاده شود، دو اتومبيل جدا شده باز هم به آن اضافه خواهد شد. ولي اين كار در واقع پاياني بود براي دوك اتومبيل. داستين شولر -خالق اين اثر هنري- هم در چهارم مي 2010 از دنيا رفت و سازه اش را تنها گذاشت. شولر به غير از دوك اتومبيل، سازه معروف ديگري هم با اتومبيل ساخته است، سازه اي كه رقص دايره اي خودروها نام گرفته و در سال 2008 ساخته و در كنار خياباني در ساراسوتا فلوريدا نصب شده است. اين سازه شامل 12 اتومبيل مي شود كه دو تا دو تا به هم تكيه داده اند و سر آنها رو به آسمان است.

برجي از لندروور
 

اين سازه در جشنواره سريع ترين اتومبيل هاي دنيا كه از 11 تا 13 جولاي 2010 برگزار شده بود هم شركت كرد و جديدترين مدل لندروور را در آن روز معرفي كرد. اين سازه 34 متر ارتفاع دارد و شبيه به يك بزرگراه پيچ در پيچ است. جديدترين مدل لندروور در بلندترين نقطه از اين سازه قرار داده شده و به ترتيب گران ترين،‌ پرطرفدارترين و قديمي ترين مدل ها هم روي آن نصب شده اند. طراح اصلي اين سازه هنرمند مشهوري به نام گري جود است اما مدير اصلي و برنامه ريز پروژه شخص ديگري به اسم پيتر هريس است. بدنه اصلي اين سازه 3415 قطعه و شبكه از جنس استيل ساخته شده و داراي 4890 پايه كوچك و بزرگ است تا استحكام بهتري داشته باشد. وزن اين سازه به طور كلي و بدون احتساب اتومبيل ها 120 تن است. چراغ ها و سيستم نورپردازي نصب شده روي سازه، در شب هم نمايي زيبا و منحصر به فرد به آن مي بخشد. پايه هاي سازه براي استحكام بيشتر حدود 10 متر در خاك فرورفته و دور آن كاملاً با سيمان محكم شده است.

مزرعه كاديلاك
 

مزرعه كاديلاك محوطه اي ديدني در منطقه آماريلو تگزاس است كه با استفاده از 10 كاديلاك ساخته شده؛ هنرمنداني به نام هاي چيپ لورد، هودسون ماركوئيز و دوگ مايكل در سال 1974 اين مزرعه عجيب را ساختند. كاديلاك هاي استفاده شده در اين محوطه ديدني از انواع مدل هاي قديمي، تصادفي و فرسوده تا مدل هاي جديدتر در يك خط قرار داده شده اند. طوري كه به نظر مي رسد اين كاديلاك ها در يك سير تكاملي هستند و شامل مدل هايي از سال 1949 تا 1963 مي شوند. نكته جالب اينجاست كه موقع ساختن اين محوطه، با اينكه بعضي از اين اتومبيل ها خيلي قديمي و فرسوده بودند اما موتور سالمي داشتند، طوري كه چند راننده آنها را تا محل ساخت محوطه راندند. اين اتومبيل ها از قسمت جلو و موتور كه سنگين ترين بخش خودروست، تا نيمه در خاك فرو برده شده اند، طوري كه قسمت انتهايي آنها به سمت آسمان قرار گرفته. كاديلاك ها ابتدا در يك مزرعه گندم كاشته شده بودند ولي چون مانع كشت محصول در اين مزرعه مي شدند، در سال 1997 به يك مرتع كه سه كيلومتر با آن مزرعه گندم فاصله داشت منتقل شدند. اين مرتع آن قدر بزرگ است كه باز هم مي توان به تعداد كاديلاك ها اضافه كرد. اين محوطه پر از كاديلاك متعلق به ميليونري به اسم استنلي مارش است كه از ابتدا حامي مالي پروژه بود و هنوز هم از مزرعه كاديلاك ها مراقبت مي كند. او در تمام شهر به عنوان يكي از حاميان مهم آثار هنري شناخته مي شود. مزرعه كاديلاك ها از بزرگراه هاي اطراف به خوبي ديده مي شود اما از آنجا كه در يك ملك خصوصي ساخته شده، بازديد كنندگان بايد مقداري از مسير را در يك راه خاكي طي كنند تا به آنجا برسند. روي بدنه اين كاديلاك ها تماماً با اسپري هاي رنگي و نوشته هاي گرافيكي پوشانده شده. حتي چرخ هاي آنها كه به مرور زمان رنگ و تازگي خود را از دست داده بودند و پوسيده به نظر مي رسيدند هم با رنگ هاي مختلف تزئين شده اند تا با بدنه خودرو هماهنگي بيشتري داشته باشند. از سالي كه اين مزرعه ساخته شده تا به حال بارها و بارها اتومبيل ها از نو رنگ شده اند تا هميشه خوش رنگ و لعاب به نظر برسند. گاهي وقت ها هم شكل طرح ها و رنگ هاي آنها به طور كلي تغيير كرده؛ براي مثال اين اتومبيل ها براي فيلمبرداري يك فيلم سينمايي به طور كامل سفيد شدند يا براي يك تبليغ تلويزيوني به رنگ صورتي درآمدند. حتي زماني كه دوگ مايكل -يكي از طراحان مزرعه كاديلاك ها- از دنيا رفت دو طراح ديگر كاديلاك ها را با رنگ مشكي پوشاندند.
رنگ كردن تمام بدنه اين كاديلاك ها، بدون داشتن نوشته معمولاً 24 ساعت طول مي كشد. اين مزرعه در آمريكا از شهرت و محبوبيت خاصي برخوردار است و در بسياري از فيلم ها، سريال ها و برنامه هاي تلويزيوني از آن استفاده شده است. پسر استنلي مارش در روز تولدش اتومبيل فولكس مدل بالايش را هم به اين مزرعه اهدا كرد كه اين فولكس هم مثل كاديلاك ها در زمين كاشته شد. نكته جالب اينجاست كه نوشتن يادگاري روي بدنه اين اتومبيل ها آزاد است و تمام بازديدكنندگاني كه به اين مزرعه مي آيند، مي توانند جملات زيبا و هنري شان را با اسپري روي بدنه اتومبيل ها بنويسند؛ البته با كساني كه حرف هاي زشت يا نامربوط بنويسند به شدت برخورد مي شود و خودشان بايد تمام بدنه كاديلاك را دوباره رنگ آميزي كنند.

استون هنج ماشيني
 

استون هنج يكي از معروف ترين بناهاي سنگي دنياست كه در انگليس قرار گرفته و هر سال ميليون ها نفر براي بازديد اين مكان تاريخي به آنجا سفر مي كنند اما نمونه اي ديگر از اين بنا در نبراسكاي آمريكا ساخته شده كه بازديدكنندگان زيادي هم دارد. استون هنج دوم با وجود شباهت در ساختار، تفاوت بزرگي با نمونه اصلي اش دارد كه آن، استفاده از اتومبيل به جاي سنگ است. البته اين اتومبيل ها به طور كامل با رنگ خاكستري پوشانده شده اند تا هرچه بيشتر به استون هنج واقعي شبيه شوند. اين بناي جالب را جيم ريندرز در سال 1987 طراحي كرد و ساخت. اين بنا در سال 2006 به عنوان يك بناي هنري براي بازديد عمومي به شهرداري نبراسكا اهدا شده است. اين بنا كه با توجه به اسم استون هنج، كارهنج ناميده شده، شامل 38 اتومبيل مي شود كه دايره اي به قطر 29 متر را تشكيل داده اند. برخي از اين اتومبيل ها به صورت عمودي و برخي به طور افقي در خاك فرو برده شده اند. اتومبيل هايي كه ارتفاع بيشتري دارند براي استحكام بيشتر تا 1/5 متر در خاك فرو برده شده اند. براي ساختن دروازه هايي شبيه به دروازه هاي استون هنج تعدادي از اين اتومبيل ها روي هم قرار گرفته اند و سازندگان اين سازه عجيب به خاطر جلوگيري از سقوط شان، آنها را به طور كامل به هم جوش داده اند. هدف اصلي ريندرز -طراح اين سازه- ساخت بناي يادبودي براي پدرش بود كه در انگليس زندگي مي كرد. او يك محقق بود و سال هاي زيادي از عمرش را براي تحقيق در مورد استون هنج صرف كرده و علاقه زيادي به اين بنا داشت. ريندرز اندازه ها و معماري اصلي كارهنج را از نوشته هاي پدرش درباره استون هنج گرفت و به خاطر خلاقيت و ابتكارش به جاي سنگ از اتومبيل هاي فرسوده استفاده كرد. اين بنا در سال 2007 به كتاب راهنماي گردشگران نبراسكا و همچنين 1000 بناي جالب در آمريكا اضافه شد.

منبع: نشريه همشهري سرنخ شماره 108